Niemand die voor mij zorgt, mekkerde ik - met het beetje stem dat ik nog over had, door de telefoon

Schichtig zat ik vandaag in de trein, schrikkerig zat ik ook op de redactie. Bij ieder geluidje spitste ik mijn oren. ‘Zeg je wat?! Heb je het tegen mij?’. Van totale onderprikkeling, ging ik vandaag naar overprikkeling. Want ik had twee weken in halve isolatie gezeten. Als extravert een eenzame hel, dus ik was blij dat ik weer onder de mensen was. Ook al zat ik daar dan als een schichtig konijn.